Znamiona barwnikowe

Znamiona barwnikowe popularnie nazywa się pieprzykami. Występują u każdego człowieka. Dzieli się je na wrodzone czyli te, które są widoczne od urodzenia oraz nabyte. Pojawienie się tych ostatnich jest uzależnione od wieku. Powstają praktycznie w każdym wieku . Mogą wystąpić w dowolnym momencie naszego życia. Ich liczba zwiększa się w momencie częstych wizyt w solarium oraz w wyniku opalania się. Znamiona mogą być zbudowane z komórek znamionowych lub z melanocytów czyli komórek barwnikowych produkujących barwnik melaninę. Najczęściej są to zmiany o charakterze łagodnym i stanowią problem tylko natury kosmetycznej. Należy je jednak regularnie badać i obserwować gdyż mogą przerodzić się w niebezpiecznego czerniaka – jedną z najbardziej złośliwych postaci nowotworów skóry. Przyczyną jest złośliwa transformacja melanocytów co w efekcie skutkuje właśnie czerniakiem złośliwym. Zdarza się to raczej rzadko, jednak zmiany barwnikowe należy obserwować szczególnie jeśli powiększają się bądź pogrubiają, pojawia się nierównomierne przebarwienie powierzchni z różnymi odcieniami brązu i różu oraz ogniskowymi odbarwieniami. Także gdy wokół znamienia pojawia się odczyn zapalny, świąd, nadżerki czy też krwawienia. Najlepszą dotąd znaną metodą do oceny znamienia jest dermatoskopia cyfrowa. Nabyte znamiona barwnikowe można podzielić na łagodne i atypowe. W przypadku łagodnych znamion barwnikowych, ryzyko czerniaka jest bardzo niewielkie. W przypadku wrodzonych znamion można wyróżnić małe, duże i olbrzymie. Te ostatnie charakteryzują się największym ryzykiem wystąpienia nowotworu złośliwego. Jednakże ogólny procent mówiący o możliwości transformacji nowotworowej melanocytów wynosi od 5 do 40% w zależności od wielkości znamienia. Im mniejsze jest ono tym ryzyko jest stosunkowo małe. Przed decyzją o jakimkolwiek leczeniu czy też usunięciu wszelkich zmian koniecznie należy najpierw skonsultować się z lekarzem. Szczególnie w przypadku konieczności wykonania zabiegu. Najbezpieczniejszą metodą usuwania jest leczenie chirurgiczne oraz badanie histopatologiczne wyciętej zmiany. Znamiona dysplastyczne należy usuwać z marginesem zdrowej skóry, jeżeli budzą jakiekolwiek objawy. Nie wolno bowiem pobierać wycinków bezpośrednio ze znamion. Znamiona naskórkowe – brodawki łojotokowe leczy się poprzez laseroterapię CO2, łyżeczkowanie i elektrosekcję. Podobnie leczy się znamiona naskórkowe brodawkowate. Podobnie również leczy się znamiona wywodzące się z gruczołów łojowych (znamię łojowe, hiperplazja gruczołów łojowych) oraz znamiona wychodzące z gruczołów potowych (gruczolaki potowe). Znamiona naczyniowe takie jak naczyniak krwionośny, ziarniak naczyniowy czy jeziorko żylne usuwa się poprzez wycięcie chirurgiczne bądź laseroterapię. Także stosując zabiegi takie jak krioterapia czy też elektrokoagulacja. Wiele z tych zmian może występować zarówno na twarzy, tułowiu jak i innych częściach ciała. Żadnych z nich nie wolno lekceważyć. Dużo łatwiej jest usunąć znamię, które jeszcze nie zostało objęte transformacją nowotworową niż leczyć już rozwinięte nowotwory złośliwe.

.